قهوه خانه های وینی میزبان داستانها و افسانه ها بسیاری هستند. آنها در دوره امپراتور فرانس یوزف، در سالهای دهه 1920، و در سالهای اولیه جمهوری اتریش، محل قرارهای روشنفکران، هنرمندان و ادیبان بودند. شاید برای آنها، در مقایسه با اینکه بسیاری از آنها اصلا سقفی بالای سر نداشتند، لذت نوشیدن قهوه در پشت میزی مرمرین کمترین لذت بود. در دورهای که زندگی برای هنرمندان وینی و محققین و نویسندگان در شرایط مخوف و سخت غیرمعمول نبود، داشتن تنها یک اتاق خواب، خوشبختی محسوب میشد. اما قهوهخانهها همه را دعوت می‌کردند. از یکسو کسانی بودند که می‌توانستند در یک جای گرم و خشک خلوت کنند و از سویی دیگر مردمی با روحی مهربان قرار داشتند. پیامها رسانده میشد، هنرهای نوشتاری تمرین میشد، آخرین شایعات رد و بدل میشد، و حتی یک نفر می‌توانست در خلوت، در افکار خود غوطه ور شود. ظاهرا در آنجا حتی اساتید، داوطلبان دکتری را فرا می‌خواندند که از آنها امتحان بگیرند.
کافه وینی امروزه بیشتر افسانه است تا واقعیت. بیش از 500 قهوه خانه هنوز درهای خود را بر روی عموم باز نگه می‌دارند، البته آنها بیشتر این کار را برای گردشگران انجام می‌دهند. به هر حال اکنون دیگر ادبا و دانشمندان کمی وجود دارد. یهودیهایی که در میان آنها بودند، تحت حکومت هیتلر ، مورد بیشترین آزار و اذیت و کشتار قرار گرفتند. در بین دو جنگ، دویست هزار یهودی وین را خانه خود کرده بودند. از میان 174 مقام تحریریه روزنامهها، حدود 123 تای آنها در اختیار یهودیها بود. اکنون بعد از سالها، انجمنهای یهودی به 5000 نفر کاهش یافته‌اند.
بعضی از یهودی ها بعد از جنگ بازگشتند اما زوال قهوه خانه ها به عنوان یک نهاد، آغاز شده بود. املاک با ارزش قهوه خانه ها در مرکز شهر جای خود را به لباسفروشی ها و رستورانهای فست فود داد. بدتر از این، اسپرسوی ایتالیایی، دشمن قدرتمند قهوه اتریشی نیز از راه رسیده بود.
با اهداف گردشگری، در شهر وین کافه های سنتی لانتمن، اشپرلو شوارتزنبرگ در دهه 1980 بازسازی شدند. در این مکانها یکبار دیگر شکل سنتی قهوه خانه ها ایجاد شد : میز روزنامهخوانی، صندلیهای کنار پنجره، آینه، میز بیلیارد و البته سرو قهوه. این قهوه خانه‌ها به شرکتهای بازرگانی تبدیل شدند و اکنون حرفهای اداره می‌شوند. از هر میزی توقع بازده مشخصی می‌رود، پس هر کسی که یک میز را صرف یک لیوان آب کند احتمالا با نگاه چپ چپ مدیران مواجه خواهد شد. علاوه بر این مکانهای پر زرق و برق، چند جای دیگر متعلق به دنیای قدیم وجود دارد که هنوز خود را حفظ کرده است اما برای گردشگران کمتر شناخته شده است.
کتابهای ادبی کلاسیک دیگر در آنها نوشته نمی‌شود ولی وینیهای جوان آنجا را به عنوان مکانهای ملاقات کشف کردهاند. در فضای غبارآلود این مکانها که فضای داخلی آن کمتر ظرافت مکانهای گران قیمت را دارد، بازدیدکنندهای که اتفاقی وارد آنجا می‌شود می‌تواند حس کند که قهوه خانه های وینی دیروز، شبیه چه چیزی بودند.
همه قهوه خانههای وینی، چه آنهایی که بازسازی شدند و چه آنها که هنوز فضای نوستالوژی گذشته را دارند، رستورانهایی به معنی کامل کلمه هستند. یک میز غذایی با انواع دسته‌بندی قهوه ها که میتوان آنها را با کیک سفارش داد، امکان سفارش غذاهای گرم، شامل هر چیزی مانند غذاهایی با گوشت گوساله تا فیاکرگولاش - غذایی تهیه شده از سوسیس های کوچک، تخم مرغ سرخ شده به همراه چند قطعه ترشی - که زمانی بصورت سنتی غذایی شکم پرکن برای درشکه چی ها و راننده ها بود.
چند قهوه وینی
آینشپانر : قهوه های تیره و شیرین با خامه زده شده و پودر شکلات پاشیده بر روی آن که در لیوان سرو می‌شود.
فیاکر : قهوه های شیرین که در لیوان سرو می‌شود.
کاپوزینر : قهوه به همراه مقدار زیادی شیر.
گروسر بانر : یک فنجان بزرگ قهوه همراه کمی شیر.
کلاینر شواتزر : یک فنجان قهوه بدون شیر.
کلاینر گلدنر : یک فنجان قهوه با شیر.
کلاینر بانر : یک فنجان کوچک قهوه همراه با کمی شیر.
ملانژ : قهوه با شیر تازه به نسبت برابر با هم به همراه کف شیر بر روی آن.
شما هنوز هیچ سفارشی ثبت نکردهاید.
<% } else { %>